De organisatie
Wat een feest wast het! De eerste Dirk Kuyt Foundation Landelijke G-Honkbaldag die wij 11 september organiseerden! Maar liefst vijf teams reisden met hun begeleiders af naar Hilversum om de dag mee te maken. Familie en vrienden zaten trots op de tribune, net als enkele afgevaardigden van de KNBSB en de Dirk Kuyt Foundation die deze dag sponsorden.
Rond kwart over 10 ging de eerste wedstrijd van start met het werpen van de eerste bal door sportwethouder Floris Voorink. Daarna volgden nog drie wedstrijden per team. Het plezier en de sportiviteit spatten ervan af! Spelers genoten van elkaars wedstrijden en vielen in wanneer nodig. Tussendoor waren er leuke behendigheidsspelletjes te doen, was er een gezamelijke lunch en kon je een heerlijk ijsje halen bij de kraam van De Hoop uit Blaricum.
De dag kende ook een paar heel bijzondere gasten! Het scheidsrechterswerk en de begeleiding van de spellen werden namelijk verzorgd door niemand minder dan de heren van het Nederlands Heren Fastpitch Softbalteam! Nota bene in hun officiële Oranje tenue! De laatste wedstrijd van de dag speelden zij tegen een All Stars team van G-honkballers. Daarna gingen natuurlijk alle teams met hun softbalhelden op de foto.
De dag werd afgesloten met een beker voor de vijf teams, een medaille voor alle deelnemers en een dikke ‘super bedankt’ chocoladereep voor alle vrijwilligers. Wat een feest! En wat een vrolijke en trotse gezichten waarmee iedereen, moe maar voldaan, huiswaarts keerde.
Hilversum Hurricanes kijkt terug op een supergeslaagde dag met alleen maar winnaars. Op naar de editie van 2022!
De Hurricanes coaches
Onze spelers (en coaches) vonden het maar wat spannend, voor hen waren het de allereerste wedstrijden ooit! We begonnen de ochtend met het passen van onze nieuwe shirts: ‘Wow, ineens zien we er als een team uit!’ We vonden onze plek in de dug-out waar we netjes al het materiaal voor de wedstrijd klaarlegden. Nog even de yell oefenen en toen waren we er helemaal klaar voor.
De eerste wedstrijd was tegen Red Caps die bezit nam van de andere dug-out. He, dat is leuk, die ken ik van de logeerweekenden!! Een feest van herkenning, alleen maar vrienden hier. Nadat de coaches de regels vastgesteld hadden (we spelen met de Hurricanes ‘schuimbal’, de eigen coaches tossen op, iedereen mag slaan, als je uit bent mag je gewoon blijven staan en verder, als 3 keer tossen niet lukt pakken we het paaltje etc. etc.) konden we beginnen.
…en wat ging het goed!! We hebben het paaltje niet nodig gehad en er werden een heleboel ‘bijna uitjes’ op het eerste honk gemaakt. Zelfs een vangbal kwam voorbij!! Weliswaar door coach Francis, maar dat mocht de pret niet drukken. Na drie kwartier spelen was het klaar en konden we onze eerste wedstrijd afsluiten met de yell en ‘handjeklap’ alsof we nooit anders gedaan hebben. De uitslag, werkelijk geen flauw idee. Ik weet niet eens of de score wel bijgehouden is maar daar gaat het helemaal niet om vandaag.
De tweede en derde wedstrijden waren tegen teams met spelers met wat hoger niveau. Daar stonden bijvoorbeeld de spelers zelf te pitchen waar wij vol bewondering naar keken. Niet alleen naar keken natuurlijk, we moeten er ook op slaan en dat ging weer bijzonder goed! Het doel hier is niet om iemand met 3-slag aan de kant te zetten maar om iemand te laten slaan, zodat de bal in het spel komt: dat hadden die pitchers prima voor elkaar!! Prachtig om te zien hoe de spelers elkaar helpen er voor elkaar een leuke wedstrijd van te maken.
Tussen de wedstrijden door was er tijd om spelletjes te doen, je te laten schminken en te lunchen. Mikael en Valerie vormden een prima team: ze wisten al heel snel de code van de Escape Room te kraken en konden op tijd ontsnappen. Patrick kreeg een boel gooi aanwijzingen van een van de oranje mannen, Roberto ging op zoek naar een plekje om zich even rustig terug te trekken en voor Tess was het een drukke dag vandaag: na de tweede wedstrijd werd ze snel naar de manage gebracht waar paardrijden op het programma stond.
De allerlaatste wedstrijd was tegen het Nederlands Team. Van te voren hadden we er een hard hoofd in dat iemand van onze spelers mee zou durven spelen met het All Star team. Maar niets was minder waar: er waren 4 gegadigden, er moest zelfs geloot worden… Gelukkig had het Nederlands Team ook wat spelers tekort en vroegen of ze van ons mochten lenen. Zo kwam het dat Mikael en Durayd deel uit maakten van het All Star team en dat Emilia en Patrick met een oranje leenshirt uit kwamen voor het Nederlands Team!
Jammer voor Emilia en Patrick, maar als ik me niet vergis heeft het All Star team gewonnen… Na deze wedstrijd was de prijsuitreiking. Elke speler kreeg een medaille en elk team een beker. Onze beker mocht als eerste met Roberto mee naar huis: hij was tenslotte jarig vandaag. Als elke speler ‘m een weekje thuis heeft gehad om te showen, dan krijgt ‘ie vast plek in de kantine. Het was voor iedereen een lange dag, maar wat hebben we het leuk gehad! Het was zeker voor herhaling vatbaar.
