Op het Amersfoortse sportpark zette Hilversum Hurricanes de aanval in op de leiderspositie van Quick Amersfoort. Deze jonge talentvolle ploeg is een serieuze kampioensgegadigde. Spanning en vooral sensatie was er tot aan de laatste inning, mede te danken aan de wonderbaarlijke beslissingen van de beide scheidsrechters.
Quick Amersfoort – Hilversum Hurricanes 22 – 14
Hurricanes startte weer aanvallend, zoals in de afgelopen wedstrijden. Max Lakerveld bereikte als eerste het honk middels een honkslag en Glenn Bus ramde de bal voor twee honken richting het hek. Door slim honklopen wist Max ook de thuisplaat te stelen en we namen een 0 – 1 voorsprong. Bas Rasink startte niet overweldigend, getuige de drie honkslagen die Quick op hem losliet. Oscar Johnstone hielp zijn pitcher in nood door met de honken vol de bal te laten vallen en alsnog de twee laatste nullen te maken. Maar toen begon pas echt de Bassie en Adriaan show. De scheidsrechters snapten er niets meer van en wilden de nullen niet toekennen. Een protest leek in de maak. Quick koos eieren voor zijn geld en besloot de actie goed te keuren, maar Hilversum keek inmiddels wel tegen een 2 – 1 achterstand aan.
Wij gaven het enige juiste antwoord op deze rare fratsen: een regen van honkslagen en punten. Frits Budding opende met een tweepitter. Op een honkslag van Bas Rasink wist hij de gelijkmaker te scoren. Honkslagen van Sandrino Budding, Oscar Johnstone en wederom een verwoestende uithaal van Glenn Bus zorgden voor een ruime 2 – 7 voorsprong. Deze voorsprong smolt als sneeuw voor de zon toen Bas Rasink de weg helemaal kwijt leek. Drie maal vier wijd en een enkele honkslag bracht Quick weer op gelijke hoogte. 7 – 7.
In de derde inning kwam Quick zelfs weer op voorsprong. Amato Budding had het werpen overgenomen, maar was een makkelijke prooi voor de Amersfoortse slagploeg. Door twee goede vangballen van Max Lakerveld wist Quick slechts twee punten te scoren. 9 – 7. Hilversum bleef geloven in eigen kunnen en dit werd ook weer uitbetaald in de vijfde slagbeurt. Jannes Cruiming sloeg een tweehonkslag en werd verder geslagen door Amato Budding. Oscar Johnstone joeg de bal voor twee honken tegen de hekken en ook Max Lakerveld sloeg de bal voor twee honken weg. Dit bracht de stand op 9 – 10 in het voordeel van Hilversum. Maar ook de spelers van Quick lieten de kopjes niet hangen. Een verre driehonkslag gevolgd door weer een honkslag betekende een gelijke stand. 10 – 10.
Hilversum flikte het weer in de zesde slagbeurt om een voorsprong te nemen. Hinne Winterwerp, weer terug van weggeweest, ramde de bal hard door het binnenveld. Jannes Cruiming kreeg vervolgens vier wijd. Hinne wist het derde honk te stelen en deze één – drie situatie werd door Hilversum subliem uitgespeeld. Delayed steal voor Jannes zorgde ervoor dat Hinne de thuisplaat kon stelen en 10 – 11 op het scorebord verscheen.
Frits Budding had inmiddels zijn plek op de heuvel ingenomen en moest vaststellen dat de scheidsrechter bij elke slagman een andere zone in gedachten had. Hij was dus genoodzaakt de bal midden door te gooien en daar wist de slagploeg van Quick wel raad mee. Hilversum zwichtte voor de druk en een combinatie van wijdballen en honkslagen zorgden ervoor dat de Amersfoortse ploeg weer voor kwam met 14 – 11. Onze slagploeg toonde wederom zijn goede vorm en veerkracht en tilde de stand weer naar 14 – 14. Maar de Bassie en Adriaan show was nog niet afgelopen. Met het eerste en tweede honk bezet werd de bal hoog in het binnenveld geslagen. Uit meerdere kelen werd “binnenhoog” geschreeuwd, maar de scheidsrechter had daar andere gedachten over. Toen knakte het verzet van onze heren, met zoveel tegenstand kon je niet winnen. Uiteindelijk won Quick verdiend met 22 – 14, maar de manier waarop verdient geen schoonheidsprijs. Het publiek zag beide slagploegen met verve de knuppel hanteren waardoor en maar liefst 21 hits werden geslagen door beide partijen.
Werpcijfers
Quick 11 – 2 – 21
Hilversum 1 – 12 – 21
(3-slag, 4-wijd, honkslagen)
